Het lemen van het middeleeuwse huis
Het Spijkenissehuis heeft wanden van gevlochten wilgentakken afgewerkt met leem, een mix van klei, stro en water. De bovenzijde van de wand sloot niet aan op de dakrand, om zo wat licht binnen te krijgen. Maar in de winter is het daardoor binnen ook flink koud. Daarom is besloten om de muren op te hogen om de warmte vast te houden. Nadeel is dat er minder licht in het huis komt.
Met een zelf bedachte mengmachine werden stro en klei vermengd met water. Soms moet het resultaat beter bestand zijn tegen water en dan voegde men er koeienpies en kalk toe. Maar dat was nu niet nodig. In de wanden werden korte takken gestoken en met wilgentenen vervlochten. Daarna werd de leem aangebracht… met de hand. Dat doe je met z’n tweeën, een aan de binnen- en een aan de buitenkant.
Om meer licht naar binnen te laten is een experiment uitgevoerd met een driehoekig luik in de nok van het gebouw. Dit kreeg een tuimelfunctie, zodat naar behoefte meer of minder licht naar binnen valt.
